پروفسور مجید سمیعی

سر ویلیام گاورز، یک نورولوژیست برجسته در قرن نوزدهم، نقش اساسی در پیشبرد درک از اختلالات عصبی ایفا کرد. گاورز که در سال 1845 به دنیا آمد، از یک پیشینه متوسط بیرون آمد و سیر تحصیلی او، او را به دانشگاه کالج لندن هدایت کرد. او به عنوان پزشک مقیم در بیمارستان کالج لندن فعالیت کرد و بعد از آن، در سال ۱۸۷۰، اولین ثبت نام کننده در مرکز Queen Square  شد و در نهایت در سال ۱۸۷۲ به عنوان پزشک کمکی افتخاری منصوب شد. گاورز به خاطر اخلاق کاری قابل توجه خود شناخته می شد و ساعات زیادی را به جنبه های مختلف عصب شناسی اختصاص می داد. مشارکت های او در این زمینه متنوع و تاثیرگذار بود. او «knee jerk» را به بالین بریتانیا معرفی کرد، که تکنیکی تشخیصی که در معاینات عصبی قابل توجه است. گاورز همچنین کمک های پیشگامی به درک اپیلپسی و بیماری های مزمن تشنجی کرد.

دکتر ویلیام مک یووِن (1924-1848) یک جراح معروف اسکاتلندی پیشگام در جراحی مدرن استخوان و مغز بود. دانش خوب وی از سیر طبیعی بیماری‌های عفونی استخوان تمپورال و سینوس‌های بینی، به‌علاوه توصیف واضحی که از آناتومی جمجمه داشت، از جمله عوامل تاثیرگذار بر موفقیت درمان وی برای آبسه مغز بودند. او همچنین نقش زیادی در توسعه نخستین جراحی پیوند استخوان، درمان جراحی فتق و پنومونکتومی (برداشتن ریه) داشت.