Intracerebral Hemorrhage
خلاصه مقاله
Intracerebral hemorrhage (ICH) دومین علت سکته مغزی میباشد که بعد سکته ایسکمیک قرار میگیرد
#با_کیس_درس_بخوانیم
#Intracerebral_Hemorrhage
🔰معرفی بیماری:
اینتراسربرال هموریج (ICH) دومین علت سکته مغزی
میباشد که بعد سکته ایسکمیک قرار میگیرد اما بخش قابل توجهی از مورتالیتی هایی با علل Cerebrovascular را به خودش اختصاص میدهد . همانطور که که از نام این بیماری مشخص است خونریزی داخل مغز رخ میدهد که معمولا به علت پاره شدن یکی از شریان های مغزی میباشد . در نتیجه آن فشار داخل مغز (ICP) بالا میرود که میتواند به آسیب های مغزی منجر شود. هدف در درمان اولیه این است که نگذاریم وسعت خونریزی بیشتر شود، مانیتورینگ و مدیریت افزایش ICP باید صورت بگیرد و همچنین درصورت لزوم از عوارض مدیکال و نورولوژیکال جلوگیری شود.
در منیج اولیه بیماری باید تمام دارو های ضدانعقاد و ضد پلاکت قطع شوند و دارو هایی که اثر آنها را از بین میبرند فورا تجویز گردد به طور مثال اگر بیمار وارفارین مصرف میکرده است ویتامین K اوردر میشود.
بیمارانی که دچار ICH حاد شده اند همواره در ریسک گسترش خونریزی و یا بازگشت خونریزی قرار دارند که بیشتر اوقات در اولین ساعات پس از شروع خونریزی رخ میدهد.
بیشتر شدن ICH میتواند باعث تخریب نورولوژیک و بالا رفتن شانس افزایش ICP بشود . استراتژی های مختلف مدیکال و سرجیکال برای منیج این بیماران درصورت افزایش ICP باید در نظر گرفته شود.
🔰شرح کیس :
خانم ۶۴ سال بدون سابقه مرتبط، به دنبال از دست دادن ناگهانی هوشیاری به اورژانس مراجعه کردند هیچگونه سابقه تروما اخیر به سر وجود نداشت. در معاینه بیمار GCS ۳ داشت ، هردو مردمک گشاد بودند و کمی به نور عکس العمل نشان میدادند. در CT اسکن هماتوم وسیع اینتراسربرال دیده شد که در ناحیه فرونتوتمپورال راست قرار داشت همچنین خونریزی بطنی دیده شد. به دلیل مجاورت هماتوم با فیشر سیلوین آنژیوگرافی مغزی انجام شد. هیچ آنوریسمی در شریان سربرال میانی یافت نشد اما به خاطر افزایش ICP ، بازگشت کانترست به داخل شریال کاروتید خارجی رخ داده و یک آنوریسم سکولار در شاخه شریان منژیال میانی سمت راست درمقابل هماتوم دیده شد.
بیمار تحت جراحی قرار گرفت کرانیوتومی پترونیال سمت راست انجام شد با باز شدن دورا یک خونریزی فعال منشا گرفته از شریان منژیال میانی دیده شد که جلوی خونریزی گرفته شد و ICH تخلیه گردید.
در پست آپ بیمار با افزایش بسیار زیاد ICP مواجه شد و مرگ مغزی ۲۴ ساعت بعد اعلام گردید.
🔰بحث
آنوریسم های تروماتیک شریان مننژیال نادر هستند و باید آنها را از آنوریسم های واقعی غیرتروماتیک افتراق داد. آنوریسم های تروماتیک معمولا با شکستگی های جمجمه همراهی دارند از منظر بافت شناسی انوریسم های کاذب هیچکدام از لایه های شریان را دربر نمیگیرند. از طرفی دیگر آنرویسم های واقعی غیرتروماتیک همان ویژگی های بافتی آنوریسم های ارثی شریانی را دارند موضوع مهمی که وجود دارد این است که این آنوریسم های واقعی غیر تروماتیک همواره با یکی از بیماری های پاژه ، هایپرتنشن شریانی، مالفورماسیون های شریانی وریدی لایه دورا ، مننژیوما ، کاورنوس همانژیوم های جمجمه ، بیماری مویامویا، گرفتگی عروق مغزی و یا ایمپلنت ابنورمال شریان مننژیال همراهی دارد. این بیماری ها دلیل استرس های هموداینامیکی هستند که روی دیواره عروق مننژیال وارد میشود که درنهایت باعث آنوریسم شریانی میگردد. تقریبا تمام آنوریسم ها از شریان مننژیال میانی یا یکی از دو شاخه آن منشا میگیرند. سیر طبیعی آنوریسم های تروماتیک کاملا شناخته شده نیست ، تصور میشود که بعد از یک پارگی محدود شریان مننژیال که آنقدر بزرگ نیست که بتواند تبدیل به یک هماتوم اپیدورال حاد شود به وجود می آید.
🔰نتیجه گیری:
هرچند نادر، آنوریسم های مننژیال تروماتیک باید به عنوان یکی از علل ICH در نظر گرفته شوند و به دلیل پتانسیل بالایی که برای به وجود آوردن مرگ و میر و آسیب های دائمی دارند باید سریعا تشخیص داده شده و درمان شوند.
گردآورنده : دکتر پوریا دلبری
ادیتور: دکتر مهدی مهماندوست
مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱
🆔@NeurosurgeryAssociation
🆔@Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
فتق دیسک کمر
بیماران کودک به ندرت از هرنی (بیرون زدگی) دیسک کمر رنج می برند. ستون فقرات کمری با بزرگ شدن افراد ساختار و عملکرد خود را تغییر می دهد ، که باعث می شود بزرگسالان نسبت به کودکان بیشتر در معرض هرنی دیسک کمر قرار گیرند. جراحی ممکن است یک گزینه برای هرنی دیسک کمر کودکان باشد وقتی که درمان محافظه کارانه موثر نباشد. ما یک مورد نادر از بیرون زدگی دیسک کمر کودکان را گزارش کردیم که با میکرو دیسککتومی با موفقیت درمان شد.
تومور های هیپوفیزی عملکردی
آدنوما‌های هیپوفیزی توده‌های رشدیافته‌ای از سلول‌های مونوکلونال با علائم تولید بیش از حد هورمونی، با یا بدون پرزانتاسیون عصبی هستند. پرولاکتینوما‌ها، آدنوما‌های غیرعملکردی هیپوفیز، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون رشد، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی هورمون آدرنوکورتیکوتروپین، آدنوما‌های مولد هورمون تحریک‌کننده‌ی تیرویید، آدنوما‌های تولید‌کننده‌ی گنادوتروپین و اینسیدنتالوما‌ها نمونه‌هایی از تومورهای هیپوفیزی‌اند. آدنوما‌های هیپوفیزی براساس سایز به دسته‌ی میکروآدنوم با سایز کمتر از یک میلی‌متر و ماکرو آدنوم تقسیم می‌شوند.تومورهای منشا رده سلولی Pit-1 , مسوول تولید بیش از حد هورمون ادرنوکورتیکوتروپین اند. تومور های منشا رده سلولی TPIT ,با رشد خوشخیم و تولید بیش از حد هورمون رشد, پرولاکتین وTSH همراه اند. عملکرد بیش از حد گنادوتروپین ممکن است با علائم اثر توده‌ای، هیپوفیز یا حتی بدون علامت ظاهر شود. تشخیص بر اساس علائم بالینی است. اگر نشانه‌ای از ترشح بیش از حد هورمون هیپوفیز وجود داشته باشد، آدنوم باید خارج شود.پانل هورمونی :پرولاکتین سرم، فاکتور رشد شبه انسولین 1 ، تست عملکرد تیروئید، همورمون لوتئینیزه‌کننده، هورمون تحریک فولیکولی، ارزیابی کورتیزول با آزمایش کورتیزول ۲۴ ساعته ادرار ، کورتیزول بزاق اواخر شب و سرکوب دگزامتازون است. اگر پرولاکتین سرم بیش از ۲۵۰ میکروگرم در لیتر باشد، احتمالات : پرولاکتینوما، کم کاری تیروئید، اثرات فشاری آدنوم کم‌عملکرد، بارداری و نارسایی کلیوی باید در نظر گرفته شود.همه بیماران با یا بدون علائم بینایی، یا با درگیری عصب بینایی در تصویربرداری باید تحت ارزیابی کامل میدان بینایی قرار گیرند. درگیری عصب جمجمه و علائم عصبی، شک به توده جمجمه را ایجاد می‌کند و MRI با یا بدون کنتراست گادولینیوم اجباری است. در صورت منع مصرف MRI یا CT برش نازک از مغز انجام می گردد. درمان جراحی ترانس اسفنوئیدال برای کاهش حجم توده ، رادیوتراپی و دارودرمانیبیشتر پرولاکتینوم‌ها با کابرگولین و بروموکریپتین (بیماران باردار) است. جراحی در آدنوم‌های تولید بیش از حد آدرنوکورتیکوتروپین مؤثر، اما در موارد غیر قابل تحمل، کتوکونازول، متیراپون و میفپریستون کاهش دهنده علائم هستند. اکترئوتید و لانروتید برای مهار هورمون‌های رشد استفاده و در آکرومگالی، پگوویزومانت مفید است.