خون ریزی داخل جمجمه ای
خلاصه مقاله
خونریزی داخل‌جمجمه‌ای (ICH) ناشی از خونریزی درون بافت مغز است .سکته زمانی رخ می‌دهد که ، جریان اکسیژن و خون رسانی به مغز دچار اختلال میشود . شایع‌ترین علل ICH شامل فشار خون بالا، ناهنجاری‌های شریانی-وریدی و ضربه به سر هستند. اقدامات درمانی با هدف متوقف کردن خونریزی، تخلیه لخته خون (هماتوم) و کاهش فشار بر روی مغز انجام میشود .
#پاسخ_کیس
#Frontoparietal_Large_ICH
🔷بررسی کلی
خونریزی داخل‌جمجمه‌ای (ICH) ناشی از خونریزی درون بافت مغز است .سکته زمانی رخ می‌دهد که ، جریان اکسیژن و خون رسانی به مغز دچار اختلال میشود . شایع‌ترین علل ICH شامل فشار خون بالا، ناهنجاری‌های شریانی-وریدی و ضربه به سر هستند. اقدامات درمانی با هدف متوقف کردن خونریزی، تخلیه لخته خون (هماتوم) و کاهش فشار بر روی مغز انجام میشود .
🔷خونریزی داخل‌جمجمه‌ای (ICH) چیست؟
سرخرگ‌های کوچک خون را به نواحی عمیق مغز می‌رسانند. فشار خون بالا (هیپرتنسیون) می‌تواند باعث پارگی این سرخرگ‌هایی که دیواره نازکی دارند، شود و منجر به نشت خون در فضای داخل جمجمه شود . خون لخته شده و تجمع مایعات درون جمجمه ، فشار را افزایش می‌دهد که می‌تواند مغز را به استخوان بفشارد یا باعث جابجایی و هرنیاسیون آن شود. با نشت خون به داخل مغز، ناحیه‌ای که توسط آن سرخرگ تغذیه می‌شد، اکنون از خون غنی از اکسیژن محروم میشود - که به آن سکته گفته میشود. با مرگ سلول‌های خونی که درون لخته هستند ، سموم آزاد می‌شوند که به طور بیشتری به سلول‌های مغزی در ناحیه اطراف هماتوم آسیب می‌زنند.
خونریزی داخل‌جمجمه‌ای می‌تواند نزدیک به سطح یا در نواحی عمیق مغز رخ دهد. گاهی اوقات خونریزی‌های عمیق می‌توانند به بطن‌ها، (فضاهای پر از مایع در مرکز مغز)گسترش یابند. انسداد گردش طبیعی مایع مغزی-نخاعی (CSF) می‌تواند بطن‌ها را بزرگ کند (هیدروسفالی) و منجر به از دست دادن هوشیاری شود.
🔷چگونه تشخیص انجام میشود؟
زمانی که فردی با مشکوک به خونریزی مغزی به اورژانس منتقل میشود، پزشکان سعی می‌کنند تا جایی که ممکن است درباره علائم، مشکلات پزشکی فعلی و قبلی، داروها و تاریخچه خانوادگی او اطلاعات کسب کنند. وضعیت فرد به سرعت ارزیابی میشود. آزمایش‌های تشخیصی به تعیین منبع خونریزی کمک خواهند کرد.
سی‌تی‌اسکن (CT scan) یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که از اشعه ایکس برای بررسی ساختارهای آناتومیکی درون مغز و شناسایی هرگونه خونریزی استفاده می‌کند. آنژیوگرافی سی‌تی (CT angiography) شامل تزریق ماده کنتراست به جریان خون برای مشاهده شریان‌های مغز است.
آنژیوگرام (Angiogram) یک روش تهاجمی است که در آن یک کاتتر به داخل یک شریان وارد شده و از طریق رگ‌ها به سمت مغز هدایت میشود. پس از قرار گرفتن کاتتر در محل، رنگ کنتراست به جریان خون وارد میشود و تصاویر اشعه ایکس گرفته میشود.
اسکن ام‌آر‌آی (MRI scan) یک آزمایش غیرتهاجمی است که از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ارائه تصویری دقیق از بافت‌های نرم مغز استفاده می‌کند. ام‌آر‌آی آنژیوگرافی (MRA) شامل تزریق ماده کنتراست به جریان خون برای بررسی رگ‌های خونی و همچنین ساختارهای مغز است.
🔶چه درمان‌هایی در دسترس هستند؟
درمان ممکن است شامل اقدامات نجات‌دهنده زندگی، تسکین علائم و پیشگیری از عوارض باشد. پس از شناسایی علت و محل خونریزی، درمان مدیکال یا جراحی انجام میشود تا خونریزی متوقف شود، لخته خون حذف شود و فشار روی مغز کاهش یابد. اگر بدون درمان باقی بماند ، مغز در نهایت طی چند هفته لخته خون را جذب خواهد کرد - با این حال، آسیب‌های وارده به مغز که ناشی از فشار داخل جمجمه (ICP) هستند و مسمومیت ناشی از وجود خون در بافت مغز ، ممکن است غیرقابل بازگشت باشد.
به طور کلی، بیماران با خونریزی‌های کوچک (<10 cm³) و نواقص حداقلی به صورت پزشکی درمان می‌شوند. بیماران با خونریزی‌های مخچه‌ای (>3 cm³) که در حال بدتر شدن هستند یا دچار فشردگی ساقه مغز و هیدروسفالی هستند، به سرعت تحت درمان جراحی برای برداشتن هماتوم قرار می‌گیرند. بیماران با خونریزی‌های بزرگ لوبی (>50 cm³) که در حال بدتر شدن هستند، معمولاً تحت عمل جراحی برای برداشتن هماتوم قرار می‌گیرند.
🔷بهبودی و پیشگیری
بیماران مبتلا به ICH ممکن است به‌دلیل خونریزی یا درمان، دچار نقص‌های کوتاه‌مدت و/یا بلندمدت شوند. برخی از این نقص‌ها ممکن است با گذشت زمان و با درمان برطرف شوند. فرآیند بهبودی ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد تا عملکرد دوباره به‌دست آید.
گرداورنده : دکتر آیسان محمودخانی
مارا به دوستان خود معرفی کنید🌱
🆔 @Neurosurgery_association
🆔 @Neurosurgeryassociation
🆔Linkedin
🆔neuro-surgery.info
مقالات مرتبط
داروی تترابنازین Tetrabenazine
تترابنازین داروی موثر در درمان سایکوز است که همچنین در درمان هانتینگتون نیز بکار میرود اطلاعات این دارو شامل
هماتوم ساب دورال مزمن
هماتوم ساب دورل یا خون مردگی زیر سخت شامه، نوعی هماتوم است که در آن مقداری از خون، بین لایه های داخلی سخت شامه و عنکبوتیه مننژ های اطراف مغز تجمع می کند.ممکن است باعث افزایش فشار داخل جمجمه گردد که این مسئله سبب فشردگی و آسیب به بافت های ظریف مغز می شود.علائم و نشانه های هماتوم حاد در عرض چند دقیقه ظاهر شوند، تا دو هفته نیز به تعویق بیفتند. علائم هماتوم ساب دورال مزمن معمولاً بیش از سه هفته پس از آسیب به تعویق می افتد. اگر خونریزی ها به مغز فشار وارد کند، علائم افزایش فشار داخل جمجمه یا آسیب مغزی وجود خواهد داشت. سایر علائم هماتوم ساب دورال: از دست دادن هوشیاری یا نوسان سطوح هوشیاری - تحریک پذیری – تشنج – درد - بی حسی - سردرد (ثابت یا نوسانی) – سرگیجه – سرگردانی – فراموشی - ضعف یا بی حالی - حالت تهوع یا استفراغ - از دست دادن اشتها - ناتوانی در صحبت کردن یا گفتار نامفهوم - آتاکسی یا مشکل در راه رفتن - از دست دادن کنترل عضلانی - تغییر الگوهای تنفسی - کاهش شنوایی یا صدای زنگ در گوش (وزوز گوش) - تاری دید - انحراف چشم یا حرکت غیر طبیعی چشم می باشد.هماتوم ساب دورال در اثر ضربه به سر ایجاد می شود، و ورید های کوچک را پاره می کند.خونریزی های ساب دورال از آسیب های برشی ناشی از نیروهای چرخشی یا خطی مختلف است. آتروفی مغزی طول وریدهای پل را بین دو لایه مننژیال و پارگی توسط نیروهای برشی را افزایش می‌دهد.هماتوم ساب دورال اغلب در اطراف بالا و کناره های لوب فرونتال و جداری و در حفره جمجمه خلفی و در نزدیکی فالکس سربری و تنتوریوم مخچه نیز رخ دهند. هماتوم های ساب دورال می توانند در امتداد داخل جمجمه منبسط شوند و شکل مقعری را ایجاد کنند که منحنی مغز را دنبال می کند. در سی تی اسکن، هماتوم های ساب دورال به طور کلاسیک هلالی شکل هستند و سطحی مقعر دور از جمجمه و در مراحل اولیه خونریزی ظاهری محدب دارند.درمان هماتوم ساب دورال به اندازه و سرعت رشد آن بستگی دارد. هماتوم های ساب دورال کوچک را می توان با نظارت دقیق مدیریت کرد؛ زیرا لخته خون به طور طبیعی جذب می شود.می توان با وارد کردن یک کاتتر کوچک از طریق سوراخی که در جمجمه ایجاد شده و مکیدن هماتوم نیز آن را درمان کرد. هماتوم های بزرگ یا علامت دار نیاز به کرانیوتومی دارند. عوارض بعد از عمل می تواند شامل افزایش فشار داخل جمجمه، ادم مغزی، خونریزی جدید یا مکرر، عفونت و تشنج باشد. افراد مبتلا به هماتوم ساب سادورال مزمن (CSDH) با علائم کم یا بدون علائم یا خطر بالای عارضه در حین جراحی ممکن است با داروهایی مانند آتورواستاتین، دگزامتازون و مانیتول به طور محافظه کارانه درمان شوند. مهارکننده ردوکتاز HMG-CoA مانند آتورواستاتین می تواند حجم هماتوم را کاهش داده و عملکرد عصبی را در هشت هفته بهبود بخشد و خطر عود در CSDH را کاهش دهد. دگزامتازون، زمانی که همراه با درناژ جراحی استفاده شود، ممکن است میزان عود هماتوم ساب دورال را کاهش دهد. هماتوم ساب دورال مزمن بر اساس تراکم آن در سی تی اسکن مغز طبقه بندی می شود : A: نوع بالا، B: نوع ایزو، C: نوع پایین، D: نوع مختلط.