کورتیکواستروئید در متاستازهای مغزی
خلاصه مقاله
تجویز استروئید در بیماران مبتلا به متاستاز مغزی مستواند باعث کاهش علائم بیماران شود، بطثریکه علاوه بر کاهش ادم مغزی…..
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#Part1
📌نقش استروئیدها در مدیریت متاستازهای مغزی: یک بررسی سیستماتیک و راهنمای عمل بالینی مبتنی بر شواهد
نکته مهم : توصیه هایی که در ادامه خواهیم پرداخت برای بزرگسالانی که متاستاز مغزی آنها تشخیص داده شده است، اعمال می شود.
▪︎ استروئید درمانی در مقابل عدم درمان استروئیدی
🔰 گروه اول : بیماران مبتلا به متاستاز مغزی بدون علامت و بدون mass effect
توصیه درمانی برای این سناریوی بالینی وجود ندارد.
🔰 گروه دوم : بیماران مبتلا به متاستاز مغزی با نشانههای خفیف مربوط به mass effect
سطح ۳ کورکواستروئیدها برای رفع علائم موقت مربوط به علائم مربوط به افزایش فشار داخل جمجمه و ادم ثانویه به متاستاز مغزی توصیه میشوند. برای بیمارانی که دارای بیماریهای متاستاتیک مربوط به مغز علامتدار هستند توصیه میشود که دوز اولیه ۸ - ۴ میلیگرم در روز دگزامتازون در نظر گرفته شود.
🔰 گروه سوم : بیماران مبتلا به متاستاز مغزی با علائم متوسط تا شدید مربوط به mass effect
سطح ۳ کورکواستروئیدها برای رفع علائم موقت علائم مربوط به افزایش فشار داخل جمجمه و ادم ثانویه به متاستاز مغزی توصیه میشوند. اگر بیماران علائم شدیدی مطابق با افزایش فشار داخل جمجمه از خود نشان دهند، توصیه میشود که دوزهای بالاتر مانند ۱۶ mg / day یا بیشتر در نظر گرفته شوند.
✍️نویسنده: دکتر فاطمه به آیین
ادیت: دکتر فرزان فهیم
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#Part2
📌نقش استروئیدها در مدیریت متاستازهای مغزی: یک بررسی سیستماتیک و راهنمای عمل بالینی مبتنی بر شواهد
▪︎مدت زمان تجویز کورتیکواستروئید :
🔰 کورتیکواستروئیدهای سطح 3، در صورت داده شدن، باید به آرامی در طی یک دوره زمانی 2 هفته ای یا بیشتر در بیماران علامت دار، بر اساس یک رژیم درمانی فردی و درک کامل از عواقب طولانی مدت درمان با کورتیکواستروئید، کاهش یابد.
❗️در این مطالعه ی سیستماتیک با توجه به تعداد بسیار محدودی از مطالعات (دو مورد) که معیارهای واجد شرایط بودن برای بررسی سیستماتیک را دارند، در نظر گرفتن موارد زیر جهت انتخاب رویکرد درمانی بسیار مهم است:
🔰 از نظر مقالاتی که معیارهای جستجوی شرح داده شده در بخش روش های بالا را دارند، مطالعه انجامشده توسط Vecht و همکاران به تنهایی ارائه دهنده متقاعد کنندهترین دادهها در مورد نقش استروئیدها در بیماران با متاستاز مغزی و برای انتخاب دوز است.
براساس مشاهدات آنها از بهبود در تمام گروههای تحت درمان با استروئید، سطح ۳ توصیه میتواند به شرح زیر باشد:
🔰 کورتیکواستروئیدها برای تسکین موقت علائم CNS مربوط به افزایش فشار داخل جمجمه و ادم ثانویه به متاستازهای مغزی توصیه میشوند (توصیه سطح 3).
🔰 استفاده از دگزامتازون کورتیکواستروئید انتخابی است، که عمدتاً به دلیل اثرات محدود مینرالوکورتیکوئیدی آن است، و باید به آرامی در طی چند هفته کاهش یابد تا از علائم بازگشتی جلوگیری شود.
🔰 آقای Vecht و همکاران شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد تجویز استروئیدها باعث تسکین علائم در بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک علامت دار مغز می شود. با این حال، با توجه به اینکه هیچ گروه کنترلی وجود ندارد ("گروه بدون درمان") فقط می توان پایین ترین درجه توصیه را ارائه داد.
🔰 آنها همچنین نتیجه گرفتند که دوز شروع 4-8 میلی گرم در روز در نظر گرفته می شود، مگر اینکه بیماران علائم شدید مطابق با افزایش فشار داخل جمجمه را نشان دهند.
🔰 همچنین توصیه کردند که آن دسته از بیمارانی که در معرض خطر بالای عواقب شدید ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه قرار دارند، برای دوزهای تهاجمی تر از دوزهای 16 میلی گرم در روز یا بالاتر در نظر گرفته شود. با این حال، تعداد بیماران درگیر نسبتا کم است و مطالعه فاقد گروه اعتبار سنجی است.
⁉️ سوالات:
آیا استروئیدها علائم عصبی را در بیماران مبتلا به تومورهای متاستاتیک مغز در مقایسه با عدم درمان بهبود می بخشد؟
در صورت تجویز استروئید، چه دوزی باید مصرف شود؟
مقایسه ها عبارتند از: 1. استروئید درمانی در مقابل عدم درمان استروئیدی 2. مقایسه دوزهای مختلف استروئید درمانی.
✍ نویسنده : دکتر فاطمه به آئین
ادیت: دکتر فرزان فهیم
🆔https://t.me/Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
سندرم براون سکوارد به دنبال زخم ضربه خنجری به ستون فقرات قفسه سینه
یک مرد ۲۸ ساله با سابقه سوء مصرف مواد مخدر، پس از یک حادثه خشونت آمیز، دچار چندین آسیب شد که منجر به تشخیص سندرم برون-سیکرد (BSS) شد. سندرم برون-سکوآرد یک شکل نادر از آسیب نخاعی ناقص است که با فلج نورون حرکتی فوقانی یک طرفه و از دست دادن پریوستپشن (آگاهی از بدن) با نقص درد و حس دمای طرف مقابل ناشی از نیمسوز یا آسیب جانبی به نخاع مشخص میشود
آستروسیتومای منتشر
Diffuse astrocytoma یاآستروسیتومای منتشر یک تومور مغزی با رشد آهسته است که تصور می شود از آستروسیت ها، سلول های حمایت کننده در سیستم عصبی، منشأ می گیرد. بر اساس ویژگی های ژنتیکی طبقه بندی می شود: آستروسیتومای منتشر) IDH-mutant در صورت تشخیص جهش در IDH1 یا IDH2 ) آستروسیتومای منتشرنوع wild( (در صورت عدم شناسایی جهش در IDH ) علائم شامل:سردرد ، تشنج و علائم اضافی به اندازه و محل تومور بستگی دارد. برای تشخیص ازتصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و هیستو پاتولوژیک استفاده می شود. بسته به اندازه و محل تومور، بیماران مبتلا به آستروسیتومای منتشر معمولاً ابتدا با جراحی درمان می شوند. هدف اصلی برداشتن تومور است و از عملکرد حیاتی مغز محافظت میکند – به این کار «حداکثر برداشت ایمن» میگویند. آستروسیتومای منتشر می تواند در نواحی نزدیکی از مغز که حرکات بدن، زبان یا بینایی را کنترل می کند رخ دهد، ممکن است اقدامات ویژه ای برای محافظت از این عملکردها انجام شود. علاوه بر جراحی، بسته به اینکه آیا تومور به عنوان IDH-mutant یا -wildtype طبقه بندی می شود، ممکن است درمان های خاصی مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی در نظر گرفته شود.آستروسیتومای منتشر می تواند پس از جراحی عود کند، بنابراین بیماران به طور منظم هم از نظر عود تومور و هم پیشرفت به تومور درجه بالاتر تحت نظر هستند.