سندرم براون سکوارد به دنبال زخم ضربه خنجری به ستون فقرات قفسه سینه
خلاصه مقاله
یک مرد ۲۸ ساله با سابقه سوء مصرف مواد مخدر، پس از یک حادثه خشونت آمیز، دچار چندین آسیب شد که منجر به تشخیص سندرم برون-سیکرد (BSS) شد. سندرم برون-سکوآرد یک شکل نادر از آسیب نخاعی ناقص است که با فلج نورون حرکتی فوقانی یک طرفه و از دست دادن پریوستپشن (آگاهی از بدن) با نقص درد و حس دمای طرف مقابل ناشی از نیم‌سوز یا آسیب جانبی به نخاع مشخص می‌شود
#با_کیس_درس_بخوانیم
#سندرم_براون_سکوارد_به_دنبال_زخم_ضربه_خنجری_به_ستون_فقرات_قفسه_سینه
🔰یک مرد ۲۸ ساله با سابقه سوء مصرف مواد مخدر، پس از یک حادثه خشونت آمیز، دچار چندین آسیب شد که منجر به تشخیص سندرم برون-سیکرد (BSS) شد. سندرم برون-سکوآرد یک شکل نادر از آسیب نخاعی ناقص است که با فلج نورون حرکتی فوقانی یک طرفه و از دست دادن پریوستپشن (آگاهی از بدن) با نقص درد و حس دمای طرف مقابل ناشی از نیم‌سوز یا آسیب جانبی به نخاع مشخص می‌شود.
🔰بیمار هوشیار بود و به صورت رو به پایین دراز کشیده بود و یک چاقو از ستون فقرات قفسه سینه‌اش بیرون زده بود. تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (CT) مسیر چاقو را مشخص کرد و نشان داد که از فضای بین‌لایه‌ای، بافت میانی نخاع و وارد بدن مهره در سطح T8 شده است و کانال نخاعی را طی می‌کند. با توجه به وضعیت پایدار بیمار و عدم وجود عوارض ریوی یا عروقی، مداخله جراحی مناسب تشخیص داده شد. بیمار تحت عمل جراحی فوری نوروسرجیکال برای خارج کردن سلاح تیز قرار گرفت و تصویربرداری تشدید مغناطیسی پس از عمل (MRI) نشان داد که ناحیه‌ای با سیگنال تغییر یافته در نیم‌مهره راست وجود دارد که به سمت چپ کشیده شده است.
🔰بیمار پس از یک آسیب نخاعی تروماتیک، با سندرم برون-سیکوآرد(BSS) تشخیص داده شد. بیمار قدرت عضلانی دست‌های فوقانی خود را حفظ کرد، اما کاهش قابل توجهی در سمت راست داشت که عضلات خم‌کننده لگن، صاف‌کننده زانوها و سایر عضلات خم‌کننده را تحت تأثیر قرار داد. کاهش حس لمسی مشاهده شد و از دست دادن پریوستپشن مشاهده شد. کنترل مثانه و روده باقی ماند.
🔰بررسی الکترومیوگرافی (EMG) نشان داد که آسیب شدید آکسونال وجود دارد که عمدتاً عصب رادیال چپ را تحت تأثیر قرار می‌دهد که مسئول صاف کردن مچ دست و حرکات انگشتان است. یک برنامه فشرده پزشکی فیزیکی و توانبخشی (PMR) برای ترویج بهبودی آغاز شد و یک عمل جراحی نوروررافی برای اتصال مجدد الیاف عصبی قطع شده انجام شد.
🔰بیمار برای مراقبت‌های تخصصی به مدت یک ماه به یک واحد توانبخشی بستری منتقل شد. در این مدت، بیمار روزانه جلسات فیزیوتراپی، مداخلات توانبخشی حرفه‌ای و تکنیک‌های بازآموزی حسی دریافت کرد تا درک حسی را بهبود بخشد.
🔰پس از یک برنامه 30 روزه توانبخشی بستری، بیمار پیشرفت قابل توجهی نشان داد، از جمله استقلال در انتقال‌ها (جابجایی بین وضعیت نشسته و ایستاده) و گرفتن قوی کف دست در دست چپ. بیمار سپس به یک مرکز توانبخشی دیگر منتقل شد تا روند بهبودی خود را ادامه دهد.
📚 گرد آورنده: دکتر آسیه کفاشباشی
📎 منبع
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
آستروسیتومای منتشر
Diffuse astrocytoma یاآستروسیتومای منتشر یک تومور مغزی با رشد آهسته است که تصور می شود از آستروسیت ها، سلول های حمایت کننده در سیستم عصبی، منشأ می گیرد. بر اساس ویژگی های ژنتیکی طبقه بندی می شود: آستروسیتومای منتشر) IDH-mutant در صورت تشخیص جهش در IDH1 یا IDH2 ) آستروسیتومای منتشرنوع wild( (در صورت عدم شناسایی جهش در IDH ) علائم شامل:سردرد ، تشنج و علائم اضافی به اندازه و محل تومور بستگی دارد. برای تشخیص ازتصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و هیستو پاتولوژیک استفاده می شود. بسته به اندازه و محل تومور، بیماران مبتلا به آستروسیتومای منتشر معمولاً ابتدا با جراحی درمان می شوند. هدف اصلی برداشتن تومور است و از عملکرد حیاتی مغز محافظت می‌کند – به این کار «حداکثر برداشت ایمن» می‌گویند. آستروسیتومای منتشر می تواند در نواحی نزدیکی از مغز که حرکات بدن، زبان یا بینایی را کنترل می کند رخ دهد، ممکن است اقدامات ویژه ای برای محافظت از این عملکردها انجام شود. علاوه بر جراحی، بسته به اینکه آیا تومور به عنوان IDH-mutant یا -wildtype طبقه بندی می شود، ممکن است درمان های خاصی مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی در نظر گرفته شود.آستروسیتومای منتشر می تواند پس از جراحی عود کند، بنابراین بیماران به طور منظم هم از نظر عود تومور و هم پیشرفت به تومور درجه بالاتر تحت نظر هستند.
ویلیام مک اون
دکتر ویلیام مک یووِن (1924-1848) یک جراح معروف اسکاتلندی پیشگام در جراحی مدرن استخوان و مغز بود. دانش خوب وی از سیر طبیعی بیماری‌های عفونی استخوان تمپورال و سینوس‌های بینی، به‌علاوه توصیف واضحی که از آناتومی جمجمه داشت، از جمله عوامل تاثیرگذار بر موفقیت درمان وی برای آبسه مغز بودند. او همچنین نقش زیادی در توسعه نخستین جراحی پیوند استخوان، درمان جراحی فتق و پنومونکتومی (برداشتن ریه) داشت.