ویکتور هورسلی
خلاصه مقاله
ویکتور هورسلی، (متولد ۱۴ آوریل ۱۸۵۷، لندن – درگذشت ۱۶ ژوئیه ۱۹۱۶، آماره، عراق)، او هنگام خدمت به عنوان جراح صحرایی برای ارتش بریتانیا در بین النهرین در طول جنگ جهانی اول بر اثر گرمازدگی درگذشت.
#مشاهیر_نوروساینس
🔰سر ویکتور هورسلی
🔰جراح بریتانیایی
🔰معرفی: سر ویکتور هورسلی، (متولد ۱۴ آوریل ۱۸۵۷، لندن – درگذشت ۱۶ ژوئیه ۱۹۱۶، آماره، عراق)، او هنگام خدمت به عنوان جراح صحرایی برای ارتش بریتانیا در بین النهرین در طول جنگ جهانی اول بر اثر گرمازدگی درگذشت.
🔰حرفه پزشکی: فیزیولوژیست و جراح مغز و اعصاب بریتانیایی که برای اولین بار تومور ستون فقرات را برداشت (۱۸۸۷). او همچنین مطالعات ارزشمندی در مورد فعالیت تیروئید، پیشگیری از هاری و عملکرد نواحی موضعی مغز انجام داد. با برداشتن غدد تیروئید میمون ها، او توانست (1883) نقش غده را در تعیین سرعت رشد، تکامل و متابولیسم بدن و اختلال در عملکرد تیروئید را به عنوان علت میکسدم (بیماری که با تورم خشک و مومی مشخص می شود) و کرتینیسم مشخص کند. به عنوان منشی کمیسیون دولتی (1886) که برای مطالعه اثربخشی واکسن هاری لویی پاستور منصوب شد، هورسلی نتایج پاستور را تأیید کرد و رهبری کرد.او تکنیک های عملی را توسعه داد که عمل جراحی مغز را به یک واقعیت عملی تبدیل کرد و تا سال 1890، توانست 44 عمل موفقیت آمیز را گزارش کند. او در سال 1902 لقب شوالیه را دریافت کرد. شناخته شده ترین نوآوری او دستگاه هورسلی کلارک است که در سال 1908 به همراه رابرت اچ. کلارک برای انجام جراحی به اصطلاح استریوتاکتیک ساخته شد که به موجب آن مجموعه ای از مختصات عددی دقیق برای تعیین مکان هر ساختار مغز استفاده می شود.
گردآورنده: دکتر مهرشاد مهردادیان
مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱
🆔@NeurosurgeryAssociation
🆔@Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
انفارکت ناشی از شریان مغزی قدامی (ACA)
انفارکت های شریان مغزی قدامی در قلمرو شریان مغزی قدامی رخ می دهد که شامل قسمت فوقانی و مدیال لوب تمپورال و نیز میدلاین لوب فرونتال می باشد. شریان ACA شاخه کاروتید داخلی بوده و خود به پنج سگمان با نام های A1 تا A5 تقسیم می شود. ساختار آناستوموزی قوی این شریان موجب می شود تا ریسک بروز انفارکت در این ناحیه پایین باشد
Primary Cnc Lymphoma
بیماری Primary central nervous system lymphoma (PCNSL) یک لنفوم غیر‌هوچکین خارج از گره‌های لنفاوی (extranodal) است. این بیماری بر مغز، ستون فقرات، مایع مغزی نخاعی (CSF) و فضای vitreoretinal تأثیر می‌گذارد. تظاهرات بالینی می‌تواند بسیار متفاوت باشد. تظاهرات بالینی اولیه آنها محدود به ناهنجاری‌های بینایی ظریف (subtle visual abnormalities) ، اغلب برای تشخیص نیاز به بررسی با slit lamp دارند. اکثر بیماران مبتلا به PCNSL با درگیری چشمی هیچ علامت بینایی ندارند. بیماران با تظاهرات بالینی باید بلافاصله تحت تصویربرداری مغزی MRI با و بدون کنتراست قرار گیرند. در بیمارانی که قادر به تحمل اسکن MRI نیستند، یک CT با و بدون ماده حاجب انجام شود. برای ایجاد تشخیص قطعی نیاز به بیوپسی از مغز دارد، اما معاینه CSF یا vitrectomy ممکن است تشخیصی باشد. در بیماران با درگیری leptomeningeal انجام staging کامل، lumbar puncture مورد نیاز است. CSF باید از نظر basic cell count with differential، سطح گلوکز، سطح پروتئین، سیتولوژی و فلوسیتومتری ارزیابی شود. درمان PCNSL باید به محض تایید تشخیص شروع شود. درمان این بیماری معمولاً در 2 مرحله انجام می شود: القاء (induction) بصورت شیمی درمانی مبتنی بر MTX استاندارد و تثبیت (consolidation) بصورت شیمی درمانی myeloablative همراه با autologous stem cell transplant (ASCT) تا شیمی درمانی nonmyeloablative با دوز بالا، پرتو درمانی، نگهداری پزشکی (medical maintenance) یا حتی observation را شامل می شوند.