نتایج بی حرکتی هاله برای شکستگی ستون فقرات گردنی
خلاصه مقاله
این مطالعه با هدف ارزیابی عوارض و پیامدهای بیحرکتی هاله در بیماران مبتلا به شکستگی ستون فقرات گردنی که در مرکز ترومای سطح I تحت درمان قرار گرفتند، انجام شد. یک ارزیابی گذشته نگر از 189 بیمار تحت درمان با هاله از آگوست 2000 تا فوریه 2016 انجام شد
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#نتایج_بی_حرکتی_هاله_برای_شکستگی_ستون_فقرات_گردنی
🔰این مطالعه با هدف ارزیابی عوارض و پیامدهای بیحرکتی هاله در بیماران مبتلا به شکستگی ستون فقرات گردنی که در مرکز ترومای سطح I تحت درمان قرار گرفتند، انجام شد. یک ارزیابی گذشته نگر از 189 بیمار تحت درمان با هاله از آگوست 2000 تا فوریه 2016 انجام شد.
🔰اطلاعات دموگرافیک، مکانیسم آسیب، سطح و نوع شکستگی ستون فقرات، طول بیحرکتی هاله، عوارض مرتبط با بی حرکتی هاله و طول مدت پیگیری بیمار جمع آوری شد. در مجموع 189 بیمار شناسایی شدند که 121 نفر (64%) برای مدیریت شکستگی های ستون فقرات گردنی هاله دریافت کردند.
🔰میانگین سنی 50.8 سال، با 10.7٪ شکستگی های پایدار C1، 71.1٪ شکستگی C2، و 18.2٪ شکستگی ستون فقرات زیر محوری (C3-C7) بود. 47.1 درصد از شکستگی های گردنی فوقانی یا ادنتوئید یا شکستگی جلاد بودند.
🔰25.1 درصد از بیماران دچار شکستگی های متعدد گردنی بودند. در آخرین پیگیری، 81 درصد از بیماران شکستگی‌هایی را با تراز خوب، حداقل درد پشت سر گذاشتند و به فعالیت‌های عادی بازگشتند.
نرخ مرگ و میر 8.3 درصد بود که میانگین سنی گروه مرگ و میر 64.7 سال بود.
🔰استفاده از تثبیت هاله برای شکستگی های ستون فقرات گردنی منجر به موفقیت بالینی در 81 درصد از بیماران شد، عوارض در بیماران سالمند کمتر از آنچه قبلاً در مقالات گزارش شده بود.
🔰جلیقه هاله ای که توسط ژاکلین پری در دهه 1950 معرفی شد، به نشانه مراقبت های غیرجراحی برای مدیریت ترومای گردنی تبدیل شده است.
📎 منبع
گرد آورنده: دکتر آسیه کفاشباشی
ادیتور: دکتر مهدی مهماندوست
مارا به دوستان خود معرفی کنید…🌱
🆔@NeurosurgeryAssociation
🆔@Neurosurgery_associatio
مقالات مرتبط
آناتومی شریان مننژیال میانی و شاخه ها
شریان مننژیال میانی شاخه مهمی از شریان کاروتید خارجی است و نقش مهمی در تامین بیش از دو سوم دورا جمجمه ای ایفا می کند. با این حال، چیزی که این شریان را به ویژه جالب می کند نه در اندازه یا اهمیت بالینی آن، بلکه در رشد جنینی و تغییرات آناتومیکی مختلفی است که از خود نشان می دهد. درک آناتومی و تغییرات مختلف MMA بینش های ارزشمندی را در مورد سیستم هیوستاپدیال (رشد کامل جنینی قوس دوم آئورت) و آناتومی عروقی گوش میانی ارائه می دهد.
ویلیام گاورز
سر ویلیام گاورز، یک نورولوژیست برجسته در قرن نوزدهم، نقش اساسی در پیشبرد درک از اختلالات عصبی ایفا کرد. گاورز که در سال 1845 به دنیا آمد، از یک پیشینه متوسط بیرون آمد و سیر تحصیلی او، او را به دانشگاه کالج لندن هدایت کرد. او به عنوان پزشک مقیم در بیمارستان کالج لندن فعالیت کرد و بعد از آن، در سال ۱۸۷۰، اولین ثبت نام کننده در مرکز Queen Square شد و در نهایت در سال ۱۸۷۲ به عنوان پزشک کمکی افتخاری منصوب شد. گاورز به خاطر اخلاق کاری قابل توجه خود شناخته می شد و ساعات زیادی را به جنبه های مختلف عصب شناسی اختصاص می داد. مشارکت های او در این زمینه متنوع و تاثیرگذار بود. او «knee jerk» را به بالین بریتانیا معرفی کرد، که تکنیکی تشخیصی که در معاینات عصبی قابل توجه است. گاورز همچنین کمک های پیشگامی به درک اپیلپسی و بیماری های مزمن تشنجی کرد.