مننژیت در افراد مسن
خلاصه مقاله
مننژیت پیوژنیک(چرکی) در کودکان، افراد مسن و افراد دارای نقص ایمنی شایع است. تظاهرات بالینی آن شامل تب، سردرد، استفراغ و تحریک مننژ بوده که با آزمایش پونکسیون کمری(تپ مایع نخاعی) قابل تشخیص است. در مایع مغزی نخاعی چرکی، تعداد لوکوسیت ها به طور معنی داری افزایش یافته، حجم پروتئین نیز افزایش یافته و محتوای قند و کلر کاهش می یابد. مورد خاصی که در ادامه گزارش شده، راهنمای خوبی برای کمک به تشخیص زودهنگام مننژیت پیوژنیک در بیماران دیابتی است.
#با_کیس_درس_بخوانیم
#مننژیت_در_افراد_مسن
🔹مقدمه
مننژیت پیوژنیک(چرکی) در کودکان، افراد مسن و افراد دارای نقص ایمنی شایع است. تظاهرات بالینی آن شامل تب، سردرد، استفراغ و تحریک مننژ بوده که با آزمایش پونکسیون کمری(تپ مایع نخاعی) قابل تشخیص است.
در مایع مغزی نخاعی چرکی، تعداد لوکوسیت ها به طور معنی داری افزایش یافته، حجم پروتئین نیز افزایش یافته و محتوای قند و کلر کاهش می یابد.
مورد خاصی که در ادامه گزارش شده، راهنمای خوبی برای کمک به تشخیص زودهنگام مننژیت پیوژنیک در بیماران دیابتی است.
🔸تظاهرات بالینی
بیمار مرد 65 ساله پس از کشیدن دندان با شکایت سردرد و تب در بیمارستان بستری شد. وی پیش تر با تورم و درد در لثه چپ به کلینیک دندانپزشکی مراجعه کرده بود و تشخیص پوسیدگی دندانی دریافت کرد و با کشیدن دندان درمان شد. پس از آن، بیمار درد منتشر شونده شدیدی در پیشانی همراه با حالت تهوع و استفراغ را تجربه کرد. وی درمان های مختلفی از جمله آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد قارچ را دریافت کرد، اما وضعیتش بهبود نیافت. او همچنین سابقه دیابت نوع 2 داشت.
پس از پذیرش در بیمارستان، بیمار با توجه به تظاهرات بالینی و نتایج آزمایش مایع مغزی نخاعی، تشخیص مننژیت پیوژنیک دریافت کرد و از مانیتول برای کاهش فشار جمجمه، دگزامتازون برای جلوگیری از چسبندگی، مروپنم و اورنیدازول به صورت آزمایشی برای مقابله با عفونتش استفاده شد، و بیمار همچنین تحت حمایت تغذیه‌ای قرار گرفت.
در نهایت، علائم سردرد و تب بیمار کاملاً برطرف شد و تمام شاخص‌های مایع مغزی نخاعی وی قبل از ترخیص، طبیعی بود.
در فالو آپ 6 ماهه ، بیماری وی عود نداشت.
🔹بحث
بیمار در این مطالعه موردی دارای علائم غیر معمول مننژیت بود که منجر به تشخیص نادرست احتمالی شد. مننژیت می تواند در بیماران مسن متفاوت ظاهر شود و مصرف نامنظم آنتی بیوتیک می تواند تشخیص را پیچیده کند. تصویربرداری تشخیصی ممکن است در مراحل اولیه قطعی نباشد، بنابراین باید آزمایش پونکسیون کمری و معاینه مایع مغزی نخاعی برای تایید قطعی انجام شود. پس از تشخیص مننژیت پیوژنیک، درمان تهاجمی ضروری است و تجویز داخل وریدی اولویت دارد. تنظیمات رژیم درمانی را می توان بر اساس نتایج کشت میکروبی انجام داد. با بهبود علائم بیمار، دوزها و دوره های کافی از داروهای ضد عفونی باید حفظ شود. هایپوناترمی(سطح پایین سدیم خون) ، ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد و نیاز به نظارت دارد.
🔸نتیجه گیری
این مطالعه موردی بر اهمیت تشخیص زودهنگام و درمان پیشگیرانه مننژیت پیوژنیک، از جمله اقدامات ضد عفونت، حمایت تغذیه ای و کنترل قند خون تاکید می کند.
📝ارائه دهنده: دکتر زهرا نجفی
📝ادیتور: دکتر مهدی مهماندوست
✨شکوه دنیای اعصاب در انجمن علمی دانشجویی جراحی اعصاب
با ما همراه باشید.✨
🆔English:@NeurosurgeryAssociation
🆔Persian:@Neurosurgery_Association
مقالات مرتبط
سیستم های رباتیک جراحی های استریوتاکتیک پیچیده را تسهیل می کنند
سیستم های رباتیک جراحی های استریوتاکتیک پیچیده را تسهیل می کنند
سندروم یا بیماری تقاطع
سندرم تقاطع وضعیتی است که قسمت اول بداکتور پولیسیس لونگوس و اکستانسور پولیسیس برویسو دومکستانسور کارپی رادیالیس برویس/اکستانسور کارپی رادیالیس لانگوس, اکستنسورهای خلفی مچ را تحت تاثیر قرار می دهد.اصطکاک مکرر در محل اتصال که در آن تاندون‌های کمپارتمان اول خلفی از روی کمپارتمان دوم عبور می‌کنند و تنوسینوویت ایجاد می‌کنند. این درد در ناحیه پروگزیمال و پشتی استیلوئید رادیال یا در فاصله 4 تا 6 سانتی‌متری نزدیک به توبرکل لیستر مشاهده می‌شود. این سندرم معمولاً نتیجه تمرینات یا فعالیت های مکرر اکستنشن و فلکشن است. معمولاً در فعالیت های ورزشی مانند قایق رانی، اسکی، ورزش ها با راکت و اسب سواری دیده می شود. سندرم تقاطع یک تشخیص بالینی است، سونوگرافی اسکلتی عضلانی می تواند آن را تایید کند. مراحل اولیه تشخیص شامل معاینه فیزیکی متمرکز از آرنج، مچ دست و دست است.فناوری اولتراسوند پزشکی اسکلتی عضلانی در تشخیص و درمان می تواند کمک کند.معاینه 4 تا 6 سانتی‌متری نزدیک به توبرکل لیستر قابل لمس باشد. کرپیتوس یک یافته بسیار رایج و مختص سندرم تقاطع در معاینه است.هنگام انجام تشخیص افتراقی، پروناسیون مقاوم که منجر به ایجاد مجدد درد بیمار می‌شود، همراه با یافته‌های قابل لمس کرپیتوس در حدود 2 تا 3 سانتی‌متر پروگزیمال استیلوئید رادیال، می‌تواند به تمایز تنوسینوویت سندرم دکوروان کمک کند. درمان، مدیریت محافظه کارانه با استراحت و اصلاح فعالیت است. تزریق کورتیکواستروئید و پرولوتراپی تحت هدایت سونوگرافی ازگزینه های تزریقی هستند، اروهای ضد التهابی در آسیب های حاد و تسکین درد مفید باشند. داروهای رایج ایبوپروفن، ناپروکسن، ملوکسیکام یا دیکلوفناک هستند. به طور معمول استراحت و اصلاح فعالیت موثرتر خواهد بود. دبریدمان و رهاسازی توسط جراحی اندیکاسیون دارد.