تومورهای فورامن ژوگولار Jugular foramen tumors
خلاصه مقاله
فورمان ژوگولار حاوی عناصر مختلفی از جمله اعصاب مغزی زوج ۹و۱۰ و ۱۱ است که غلاف اطراف آن ها، توسط سلول های شوان تشکیل شده است، گاهی این غلاف تومورال میشود و شوانوم ایجاد میکند.
#با_مقاله_درس_بخوانیم
#Jugular_Foramen
#فورامن_ژوگولار
مدیریت جراحی فورامن ژوگولار شوانوماس: چالش ها و نتایج
مقدمه
تومورهای شوانوم فورامن ژوگولار (JFSs) تومورهای نادری هستند که از اعصاب جمجمه IX، X و XI منشا می‌گیرند. این تومورها به دلیل مکان‌گیری خاص در نزدیکی ساختارهای حیاتی در قاعده جمجمه، چالش‌های جراحی مهمی را ایجاد می‌کنند. در سال‌های اخیر، پیشرفت‌ها در زمینه میکروجراحی و افزایش علاقه به استفاده از رادیوتراپی استریوتاکتیک، توجه بهتری به درمان JFSs را به وجود آورده است.
شوانوم فورامن ژوگولار تومورهایی با رشد آهسته هستند که در کانال استخوانی در پایه جمجمه ایجاد می شوند. آنها از سلول های شوان نشات می گیرند که فیبرهای عصبی را عایق می کنن و علائم بالینی آن می تواند شامل موارد زیر باشد:
کم شنوایی تدریجی و وزوز گوش
مسائل تعادلی و سرگیجه
ضعف یا فلج صورت، بسته به اندازه و محل تومور
مشکل در بلع و تغییر صدا
گرفتگی صدا در اثر فشردگی عصب واگ
ضعف یا بی حسی عضلانی در بالای بازو
سردردهای مداوم ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه
انتخاب روش جراحی
انتخاب روش مناسب برای جراحی این تومورها بسیار حیاتی است. عواملی نظیر اندازه تومور، هدف جراحی (بیوپسی، کاهش فشار، برداشتن کامل ناخالص) و ویژگی‌های تومور باید با دقت در نظر گرفته شوند. دستیابی به برداشتن کامل ناخالص (GTR) در یک عمل تک مرحله‌ای اغلب هدف اولیه است.
تاکنون، چندین روش جراحی اصلاح شده پیشنهاد شده است که با استفاده از آنها تومورهای JFSs از طریق مسیرهای جانبی یا خلفی برداشته می‌شوند. در صورت امکان، تکنیک‌هایی که عملکرد شنوایی را حفظ می‌کنند، مانند رویکرد translabyrinthine، ترجیح داده می‌شوند.
در مطالعات انجام‌شده در موسسه ای که پژوهش حال حاضر صورت گرفته است، رویکرد رترو سیگموئیدال کلاسیک و تغییرات آن موفقیت‌آمیز بوده‌اند. این تکنیک‌ها امکان برداشتن تومور را فراهم می‌کنند بدون نیاز به بستن سینوس سیگموئید.
مطالعه موردی
در مطالعه حاضر، گروهی از 9 بیمار JFS که بین ژوئن 2007 تا مه 2020 تحت عمل جراحی قرار گرفتند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این پژوهش، علائم بالینی، رویکردهای جراحی، پیامدها و عوارض آنها مورد بررسی قرار گرفت.
در مرکز جراحی مغز و اعصاب، داده‌های نه بیمار JFS تحت مطالعه قرار گرفت. از مشخصات دموگرافیک، علائم قبل از عمل، ویژگی‌های تومور، رویکردهای جراحی، و نتایج بعد از عمل گزارش داده شد. هدف اصلی این تحقیق دستیابی به برداشتن کامل ناخالص (GTR) با حفظ عملکرد عصب جمجمه بود.
بحث و نتیجه
میانگین سن بیماران در این مطالعه 43 سال بود و بیشتر بیماران (77.8%) از جنس زن بودند. علائم شائع قبل از عمل شامل کاهش شنوایی، سردرد، گرفتگی صدا، دیسفاژی، فلج عصب صورت و اختلال عملکرد مخچه بودند. در همه موارد، برداشتن کامل تومور با موفقیت انجام شد و میزان مرگ و میر ناشی از جراحی 0٪ بود.
پس از عمل، برخی از بیماران نقص‌های دائمی جدیدی مانند گرفتگی صدا، کاهش شنوایی و فلج عصب صورت را تجربه کردند. علاوه بر این، دو بیمار به هیدروسفالی وابسته به شانت گردیدند و یک بیمار دیگر پس از عمل با مشکل آمبولی شریان ریه مواجه شد.
تأثیر برداشتن تومور و عوارض عملکردی بعد از جراحی مسئله مهمی است که باید در نظر گرفته شود. اگرچه برداشتن کامل ناخالص به عنوان هدف ارجح در نظر گرفته میشود، اما ممکن است عوارضی همچون نقص عصب‌های جمجمه‌ای (CN) پس از عمل رخ دهد. به عنوان یک رویکرد جایگزین، استفاده از رزکسیون ساب توتال در نظر گرفته شده است که ممکن است عوارض را به حداقل رسانده و همزمان بازگشت تومور را کاهش دهد.
پیشرفت‌های اخیر در تکنیک‌های میکروجراحی نتایج جراحی را بهبود بخشیده است، اما نقص CN همچنان یک عوارض شایع ممکن است. در صورتی که تومورها اندازه کوچکتری داشته باشند، ممکن است رادیوسرجری استریوتاکتیک به عنوان یک روش جایگزین مطرح شود، به ویژه برای بیمارانی که از نظر جراحی مناسب نیستند. در نتیجه، تحقیقات بیشتر با تمرکز بر روی گروه‌های بزرگتر و دوره‌های پیگیری طولانی‌تر به منظور بهینه‌سازی استراتژی‌های درمانی برای JFSs بسیار مورد نیاز است.
گردآورنده: آسیه کفاشباشی
ادیت:دکتر فرزان فهیم
مقالات مرتبط
هماتوم ساب دورال مزمن
هماتوم ساب دورل یا خون مردگی زیر سخت شامه، نوعی هماتوم است که در آن مقداری از خون، بین لایه های داخلی سخت شامه و عنکبوتیه مننژ های اطراف مغز تجمع می کند.ممکن است باعث افزایش فشار داخل جمجمه گردد که این مسئله سبب فشردگی و آسیب به بافت های ظریف مغز می شود.علائم و نشانه های هماتوم حاد در عرض چند دقیقه ظاهر شوند، تا دو هفته نیز به تعویق بیفتند. علائم هماتوم ساب دورال مزمن معمولاً بیش از سه هفته پس از آسیب به تعویق می افتد. اگر خونریزی ها به مغز فشار وارد کند، علائم افزایش فشار داخل جمجمه یا آسیب مغزی وجود خواهد داشت. سایر علائم هماتوم ساب دورال: از دست دادن هوشیاری یا نوسان سطوح هوشیاری - تحریک پذیری – تشنج – درد - بی حسی - سردرد (ثابت یا نوسانی) – سرگیجه – سرگردانی – فراموشی - ضعف یا بی حالی - حالت تهوع یا استفراغ - از دست دادن اشتها - ناتوانی در صحبت کردن یا گفتار نامفهوم - آتاکسی یا مشکل در راه رفتن - از دست دادن کنترل عضلانی - تغییر الگوهای تنفسی - کاهش شنوایی یا صدای زنگ در گوش (وزوز گوش) - تاری دید - انحراف چشم یا حرکت غیر طبیعی چشم می باشد.هماتوم ساب دورال در اثر ضربه به سر ایجاد می شود، و ورید های کوچک را پاره می کند.خونریزی های ساب دورال از آسیب های برشی ناشی از نیروهای چرخشی یا خطی مختلف است. آتروفی مغزی طول وریدهای پل را بین دو لایه مننژیال و پارگی توسط نیروهای برشی را افزایش می‌دهد.هماتوم ساب دورال اغلب در اطراف بالا و کناره های لوب فرونتال و جداری و در حفره جمجمه خلفی و در نزدیکی فالکس سربری و تنتوریوم مخچه نیز رخ دهند. هماتوم های ساب دورال می توانند در امتداد داخل جمجمه منبسط شوند و شکل مقعری را ایجاد کنند که منحنی مغز را دنبال می کند. در سی تی اسکن، هماتوم های ساب دورال به طور کلاسیک هلالی شکل هستند و سطحی مقعر دور از جمجمه و در مراحل اولیه خونریزی ظاهری محدب دارند.درمان هماتوم ساب دورال به اندازه و سرعت رشد آن بستگی دارد. هماتوم های ساب دورال کوچک را می توان با نظارت دقیق مدیریت کرد؛ زیرا لخته خون به طور طبیعی جذب می شود.می توان با وارد کردن یک کاتتر کوچک از طریق سوراخی که در جمجمه ایجاد شده و مکیدن هماتوم نیز آن را درمان کرد. هماتوم های بزرگ یا علامت دار نیاز به کرانیوتومی دارند. عوارض بعد از عمل می تواند شامل افزایش فشار داخل جمجمه، ادم مغزی، خونریزی جدید یا مکرر، عفونت و تشنج باشد. افراد مبتلا به هماتوم ساب سادورال مزمن (CSDH) با علائم کم یا بدون علائم یا خطر بالای عارضه در حین جراحی ممکن است با داروهایی مانند آتورواستاتین، دگزامتازون و مانیتول به طور محافظه کارانه درمان شوند. مهارکننده ردوکتاز HMG-CoA مانند آتورواستاتین می تواند حجم هماتوم را کاهش داده و عملکرد عصبی را در هشت هفته بهبود بخشد و خطر عود در CSDH را کاهش دهد. دگزامتازون، زمانی که همراه با درناژ جراحی استفاده شود، ممکن است میزان عود هماتوم ساب دورال را کاهش دهد. هماتوم ساب دورال مزمن بر اساس تراکم آن در سی تی اسکن مغز طبقه بندی می شود : A: نوع بالا، B: نوع ایزو، C: نوع پایین، D: نوع مختلط.
ویلیام مک اون
دکتر ویلیام مک یووِن (1924-1848) یک جراح معروف اسکاتلندی پیشگام در جراحی مدرن استخوان و مغز بود. دانش خوب وی از سیر طبیعی بیماری‌های عفونی استخوان تمپورال و سینوس‌های بینی، به‌علاوه توصیف واضحی که از آناتومی جمجمه داشت، از جمله عوامل تاثیرگذار بر موفقیت درمان وی برای آبسه مغز بودند. او همچنین نقش زیادی در توسعه نخستین جراحی پیوند استخوان، درمان جراحی فتق و پنومونکتومی (برداشتن ریه) داشت.