Epilepsy ( صرع)
خلاصه مقاله
اپی لپسی عبارت است از هر نوع فعالیت همزمان و غیرطبیعی ناگهانی به صورت موضعی یا منتشر در گروههای نورونی سلسله اعصاب مرکزی که ممکن است همراه با یک سری حرکات، احساسات و تغییرات سیستم عصبی خودمختار در فرد اپی لپتیک باشد. در صورت بروز این فعالیت ناگهانی به صورت موضعی، آن را اپی لپسی موضعی و در صورت بروز این فعالیت ناگهانی به صورت منتشر و در تمام مغز، آن را اپی لپسی عمومی می خوانند.
#NeuroQuestion
#NQ
#Epilepsy
🔦تعریف
اپی لپسی عبارت است از هر نوع فعالیت همزمان و غیرطبیعی ناگهانی به صورت موضعی یا منتشر در گروههای نورونی سلسله اعصاب مرکزی که ممکن است همراه با یک سری حرکات، احساسات و تغییرات سیستم عصبی خودمختار در فرد اپی لپتیک باشد. در صورت بروز این فعالیت ناگهانی به صورت موضعی، آن را اپی لپسی موضعی و در صورت بروز این فعالیت ناگهانی به صورت منتشر و در تمام مغز، آن را اپی لپسی عمومی می خوانند.
🔦Temporal Lobe Epilepsy(TLE)
صرع لوب گیجگاهی یا صرع لوب تمپورال یک اختلال مزمن دستگاه عصبی است که با تشنج های کانونی مکرر و غیرقابل تحریک مشخص می‌شود که از لوب گیجگاهی مغز منشأ گرفته و حدود یک یا دو دقیقه نیز طول می‌کشد. این نوع صرع شایع‌ترین شکل صرع با تشنج کانونی میباشد. تشنج کانونی در لوب گیجگاهی ممکن است به نواحی دیگر مغز نیز سرایت کند، در صورت این سرایت به تشنج کانونی دو طرفه تبدیل خواهد شد.
📃شیوع
طبق آمارهای سازمان بهداشت جهانی حداقل 50 میلیون مبتلا به صرع در جهان زندگی می کنند. شیوع اپی لپسی در کشور ما بدلایل مختلف ازجمله مسائل عفونی ، ژنتیک و ضربه ها بین 5 تا 10 درصد می باشد.
📋علائم Epilepsy
🧠تشنج بدون افزایش دما (بدون تب)
🧠حمله تشنجی کوتاه یا اختلال حافظه
🧠تشنج‌های مکرر که در آن فرد کنترل مثانه و روده خود را از دست داده و پس از آن دچار خستگی مفرط می‌شود.
🧠 به مدت کوتاهی فرد به سؤالات و فعالیت‌های اطراف واکنشی نشان نمی‌دهد.
🧠فرد بدون دلیل واضحی به زمین می‌افتد.
🧠فرد بدون وجود محرک مشخصی شروع به چشمک زدن‌های شدید می‌کند.
🧠 مشکلات بلع بدون داشتن دلیل مشخص
🧠 به مدت کوتاهی فرد خیره شده و قادر به برقراری ارتباط نیست.
📝پاتوفیزیولوژی
فرد مبتلا به صرع به طور مکرر دچار تشنج می‌شود. هر عملکردی در بدن با سیستم پیام رسانی در مغز تحریک می‌شود. صرع زمانی اتفاق می‌افتد که این سیستم به دلیل خطای فعالیت‌های الکتریکی در مغز مختل شود. در بسیاری از موارد، علت اصلی ابتلا به صرع هنوز ناشناخته است. برخی افراد به دلیل وجود برخی عوامل ژنتیکی ممکن است به صرع مبتلا شوند. برخی عوامل که ممکن است احتمال ابتلا به صرع را افزایش دهند عبارتند از:
👈آسیب‌دیدگی سر به عنوان مثال در هنگام حوادث رانندگی
👈بیماری‌های مغزی مانند سکته ی مغزی یا تومور های مغزی
👈 بیماری‌های عفونی به عنوان مثال ایدز و انسفالیت ویروسی
👈آسیب‌های پیش از تولد یا آسیب‌دیدگی‌های مغزی قبل از تولد
👈 اختلالات رشدی به عنوان مثال اوتیسم یا نوروفیبروماتوز، احتمال بروز این عارضه در کودکان زیر ۲ سال یا بزرگسالان بالای ۶۵ سال بیشتر از سایرین است.
چیزی که فرد مبتلا به صرع در هنگام تشنج تجربه می‌کند به محل آسیب‌دیدگی مغز و میزان و سرعت گسترش آن از ناحیه آسیب‌دیده بستگی دارد.
🔦علائم و انواع TLE
هنگامی که تشنج در لوب گیجگاهی شروع می‌شود، اثرات آن به محل دقیق نقطه مبدأ، آن بستگی دارد.
تشنج‌های کانونی
تشنج های کانونی در لوب گیجگاهی نواحی کوچکی از لوب مانند آمیگدال و هیپوکامپ را درگیر می‌کنند.
طبقه‌بندی جدیدتر دو نوع تشنج با شروع کانونی را به‌عنوان آگاهی کانونی و اختلال آگاهی کانونی ارائه می‌کند.
آگاهی کانونی به این معنی است که سطح هوشیاری در طول تشنج تغییر نمی‌کند. در صرع لوب گیجگاهی، تشنج کانونی معمولاً فقط باعث ایجاد احساسات غیرطبیعی می‌شود.
این احساسات ممکن است شامل موارد زیر میباشد:
👈احساس ناگهانی ترس و اضطراب بی‌دلیل
👈حالت تهوع
👈توهمات شنوایی، بینایی، بویایی
👈احساسات ناخوشایند یا سرخوشی، ترس، خشم و سایر احساسات نیز ممکن است رخ دهد. اغلب، بیمار نمی‌تواند احساسات را توصیف کند.
تشنج‌های کانونی گاهی «آئورا» نامیده می‌شوند که به‌عنوان علامت هشدار دهنده تشنج بعدی می‌باشند.
💿Imaging
شیوه تشخیص صرع لوب گیجگاهی می‌تواند شامل روش‌های زیر باشد؛
👉CT scan
👉MRI
👉EEG
👉PET
👉MEG
تصویربرداری MRI به منظور بررسی لوب تمپورال در نمای کرونال ابلیک و با کنتراست T2FLAIR تهیه می شود افزایش سیگنال در لوب تمپورال و مخصوصا در هیپوکامپ سمت درگیردیده می شود و در تصاویر 3D T1 کاهش حجم و عریض شدن شاخ تمپورال بطن طرفی در سمت درگیر دیده می شود.
💊Management
بسیاری از داروهای خوراکی ضد تشنج برای مدیریت تشنج‌های لوب تمپورال در دسترس هستند. اکثر داروهای ضد تشنج با کاهش تحریک نورون‌ها عمل می‌کنند، به عنوان مثال، با مسدود کردن کانال‌های سدیم سریع یا کند یا با تعدیل کانال های کلسیم یا با تقویت مهار نورون‌ها، به عنوان مثال با تقویت اثرات انتقال دهنده‌های عصبی بازدارنده مانند گاما آمینوبوتریک اسید.
گردآوری و تنظیم: الهه حسینی
ادیت: دکتر فرزان فهیم
#Neurosceince🧠
#Neurology🧠
🆔 @Neurosurgery_association
مقالات مرتبط
آدنوم هیپوفیزی غیرعملکردی
آدنوم های هیپوفیزی غیرعملکردی، تومورهای خوش خیم سلول های آدنوهیپوفیز هستند که در این نوع از تومور های هیپوفیزی افزایش ترشح هورمون های هیپوفیز رخ نداده و تظاهرات بالینی چشمگیری نیز وجود ندارد .تومور های غیر عملکردی هیپوفیز را می توان به 8 زیرگروه طبقه بندی کرد: لاکتوتروف، سوماتوتروف، تیروتروف، کورتیکوتروف، گنادوتروف خاموش، چند هورمونی، NFPA های دو/ سه گانه، نول سل و پیت -1 تظاهرات بالینی شایع در آدنوم های هیوفیزی :سردرد؛ اختلال در بینایی ، آپوپلکسی هیپوفیز؛ کمبودهای هورمونی می باشند از اختلالات هورمونی ایجاد شده:1- هیپوگنادیسم 2- هیپرپرولاکتینمی (معمولاً کمتر از mIU/L 2000 یا کمتر از 95 نانوگرم در میلی‌لیتر) می توان نام برد. بهترین روش تشخیصی در موارد مشکوک به آدنوم های هیپوفیزی Sellar MRI با گادولینیوم می باشد . همه بیماران، از جمله بیماران بدون شکایت بالینی، می بایست تست های آزمایشگاهی، بالینی و هورمونی را برای بررسی کاهش یا افزایش عملکرد هیپوفیز انجام دهند . برداشتن کامل تومور با جراحی، روش اصلی درمانی برای افرادی است که از علائم آدنوم های غیر عملکردی هیپوفیز رنج می برند. در موارد اختلال بینایی برداشتن کامل توده به واسطه جراحی و در آپوپلکسی با علائم عصبی-چشمی می بایست جراحی اورژانسی انجام می شود. رادیو تراپی یا پرتودرمانی درمان کمکی موثر در کنار جراحی به ویژه در تومورهای مقاوم یا عود کننده به کار برده می شود . یکی از مهم ترین موارد اندیکاسیون درمان های دارویی نام برده، در بیماران با تکه های باقی مانده از تومور در حفره سلار پس از جراحی ترانس اسفنوئیدال میباشد. مهم ترین داروهایی که تاثیرات آنها در آدنوم های هیپوفیز غیرعملکردی ارزیابی شده اند، عبارتند از: 1- آگونیست های دوپامین 2- آنالوگ های سوماتوستاتین 3- تموزولوماید
سندروم یا بیماری تقاطع
سندرم تقاطع وضعیتی است که قسمت اول بداکتور پولیسیس لونگوس و اکستانسور پولیسیس برویسو دومکستانسور کارپی رادیالیس برویس/اکستانسور کارپی رادیالیس لانگوس, اکستنسورهای خلفی مچ را تحت تاثیر قرار می دهد.اصطکاک مکرر در محل اتصال که در آن تاندون‌های کمپارتمان اول خلفی از روی کمپارتمان دوم عبور می‌کنند و تنوسینوویت ایجاد می‌کنند. این درد در ناحیه پروگزیمال و پشتی استیلوئید رادیال یا در فاصله 4 تا 6 سانتی‌متری نزدیک به توبرکل لیستر مشاهده می‌شود. این سندرم معمولاً نتیجه تمرینات یا فعالیت های مکرر اکستنشن و فلکشن است. معمولاً در فعالیت های ورزشی مانند قایق رانی، اسکی، ورزش ها با راکت و اسب سواری دیده می شود. سندرم تقاطع یک تشخیص بالینی است، سونوگرافی اسکلتی عضلانی می تواند آن را تایید کند. مراحل اولیه تشخیص شامل معاینه فیزیکی متمرکز از آرنج، مچ دست و دست است.فناوری اولتراسوند پزشکی اسکلتی عضلانی در تشخیص و درمان می تواند کمک کند.معاینه 4 تا 6 سانتی‌متری نزدیک به توبرکل لیستر قابل لمس باشد. کرپیتوس یک یافته بسیار رایج و مختص سندرم تقاطع در معاینه است.هنگام انجام تشخیص افتراقی، پروناسیون مقاوم که منجر به ایجاد مجدد درد بیمار می‌شود، همراه با یافته‌های قابل لمس کرپیتوس در حدود 2 تا 3 سانتی‌متر پروگزیمال استیلوئید رادیال، می‌تواند به تمایز تنوسینوویت سندرم دکوروان کمک کند. درمان، مدیریت محافظه کارانه با استراحت و اصلاح فعالیت است. تزریق کورتیکواستروئید و پرولوتراپی تحت هدایت سونوگرافی ازگزینه های تزریقی هستند، اروهای ضد التهابی در آسیب های حاد و تسکین درد مفید باشند. داروهای رایج ایبوپروفن، ناپروکسن، ملوکسیکام یا دیکلوفناک هستند. به طور معمول استراحت و اصلاح فعالیت موثرتر خواهد بود. دبریدمان و رهاسازی توسط جراحی اندیکاسیون دارد.